Εδώ είμαστε λοιπόν, με τον Ολυμπιακό να στέφεται πρωταθλητής για 12η φορά τα τελευταία 13 χρόνια και να φτάνει τα 37 συνολικά πρωταθλήματα στην ιστορία του. Ένα πρωτάθλημα το οποίο προσπαθήθηκε να απαξιωθεί και να υποβαθμισθεί από τους αντιπάλους του, όντες 11 και 12 βαθμούς πίσω του 3 αγωνιστικές πριν από τη λήξη του.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Ολυμπιακός πήρε μια μεγάλη νίκη μέσα σε μια από τις πιο δύσκολες έδρες του πρωταθλήματος κόντρα στον Πανιώνιο. Προηγήθηκε με ένα αντικανονικό γκολ του Ντερμπισυρ, το οποίο έπρεπε να ακυρωθεί. Καταφανέστατο οφσάιντ, και αντικανονικό γκολ που δεν το είχε ανάγκη Ολυμπιακός, πράγμα που το απέδειξε στη συνέχεια του ματς. Η απάντηση ήρθε από το Πανιώνιο στη λήξη του ημιχρόνου με το γκολ του Λουρένσο στη λήξη του ημιχρόνου και Αντερσον στην αρχή της επανάληψης, επαναφέροντας τις ισορροπίες, καθώς ο Ολυμπιακός ήταν ασθενικός μέχρι τότε.
Από εκεί και πέρα το παιχνίδι άνοιξε και ο Ολυμπιακός έβγαλε το μέταλλο που τον χαρακτηρίζει σε τέτοια παιχνίδια σε καυτές έδρες. Με το (τυχερό) γκολ του Τζόρτζεβιτς στο 60’ και το γκολ του Ντουντού στο 71’, υλοποίησε τις πολλές ευκαιρίες που δημιούργησε μέχρι τότε και θα μπορούσε να είχε δώσει μεγαλύτερες διαστάσεις στο σκορ, αλλά βρήκε μπροστά του έναν πολύ καλό Μπέλιτς. (Σημειωτέον: αυτός ο Ρεκόμπα κάθε μπαλιά που βγάζει, είναι για φωτογραφία).Τελικά ο Ολυμπιακός, πήρε τους 3 βαθμούς δίκαια, καθώς και το αντικανονικό γκόλ να μη μέτραγε δεν νομίζω ότι θα ήταν διαφορετική η έκβαση, ύστερα από την απόδοση που είχε ο Ολυμπιακός, όταν ήταν πίσω στο σκόρ και σε συνδυασμό με το Χ του Παναθηναϊκού κατέκτησε το Πρωτάθλημα 3 αγωνιστικές πριν το τέλος και ετοιμάζεται για φιέστα.
Read the rest of this entry ?